پاسداشت سالروز ورود آزادگان سرافراز به میهن و آزادسازی پاوه

مرداد ۹۹ سی سال می گذرد از بازگشت نخستین گروه از بزرگ مردانی که به عشق میهن در آن سوی مرزها بر سر عزت سرزمینشان بسان سرو ایستادند.

جمعه ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹  دو سال و یک ماه پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد برای پایان دادن جنگ عراق و ایران و پذیرش آن توسط حضرت امام خمینی (ره)، نخستین گروه از اسرای سرافراز ایرانی به کشورمان بازگشتند.

آخرین جمعه مرداد گرم سال ۱۳۶۹  ، ۵۰ هزار رزمنده سرافراز اسیر در زندان‌‌های رژیم بعثی با همین تعداد اسیر عراقی از طریق مرزهای خانقین، قصرشیرین و ... مبادله شده و به آغوش گرم یک ملت چشم انتظارشان بازگشتند. 

تابستان ۶۹  امام خمینی (ره) نبود تا آغوش بگشاید برای سروقامتان میهن، اما امام خامنه ای در رسای این جوانمردان روزگار گفت: شما ذخیره بزرگ الهی و یک ثروت عظیم انسانی هستید.

=============================

تاریخ، گواهان بسیار دارد بر جانفشانی های یک ملت عاشق. ۲۶ مرداد ۱۳۵۸ ، چهل و یک سال پیش، شهر پاوه پس از مقاومتهای فراوان مردم و سپاه، سرانجام پس از فرمان و اتمام حجت امام خمینی (ره)، با همت ستودنی شهید چمران و یارانش آزاد شد. 

پاوه تنها یک نام و نشان در گوشه ای از نقشه سرزمینمان نیست، پاوه بخشی از هویت و شناسنامه حماسی ماست که به دست مردانی همچون شهید فلاحی، شهید چمران، شهید اصغر وصالی و... زینت گرفته است.

============================

بسیج اساتید آموزشکده فنی و حرفه ای ملاصدرا رامسر به عنوان عضو کوچکی از جامعه دانشگاهی ایران، وظیفه خود می داند ضمن گرامیداشت این رویدادهای عظیم که سند افتخار تاریخ این سرزمین به شمار می آیند، اعلام نماید دوشادوش یکایک جهادگران عرصه سلامت و مردم پاک ایران، در این روزهای سخت، در عرصه آموزش عالی، با افتخار، تمام قد و با تمام توان برای آبادی این سرزمین و رفاه مردم گام بر می دارد. خالصانه امیدواریم گوشه ای از چرخ اقتصاد این سرزمین به دست ماهر دانش آموختگان دانشگاهی بر مدار رفاه مردم بچرخد.

========================

در پایان این عکسها را اینجا به بازگویی روایت تاریخی سراسر عشق از این سرزمین از مرداد گرم سی سال پیش، یک به یک تماشا بنشینیم و در وانفسای زمانه، فراموش نکنیم آن پدر و مادری را که در آرزوی آغوش فرزندشان که برای میهن رفت و بازنگشت، سالها چشم انتظار بودند، سفر کرده شان نیامد، پدر و مادر بار از این دنیا بستند و اینک ما ماندیم ... کمی بیشتر همت کنیم.